JOHN: Hier dan de 50e Bankzitters Wanda. Wanneer iets of iemand dat getal bereikt wordt er vaak een feestje gevierd en als je pech hebt plaatsen “vrienden” een grote op-blaasbare pop in je voortuin. Blij dat ik alleen een balkon heb en zo’n pop zou ik subiet lek prikken. Toen ik vijftig werd ben ik gestopt met (zaal)voetbal en motorrijden. Mooi geweest en de midlifecrisis die rond het 50e levensjaar de kop op kan steken bij “ons” mannen heb ik niet gehad. Onze schrijfsels hier zijn slechts keuvel-praatjes. Op zondagavond liggen we alweer bij het oud papier. Ik heb plezier in het schrijven, dát telt. ‘Of we popi zijn?’ Laatst kreeg jij toch een uitnodiging van de KBO of we een half uurtje op wilden treden? Haha, wie weet ligt daar onze toekomst? In de 4,5 jaar Bankzitten is er wel wat gebeurd. Ik nam afscheid van broer Coen (Onze eerste fotograaf!) en jij verloor je vader. Beiden te jong. Apropos vader: Vaderdag komt er aan. Zelf ben ik geen vader. Als bonus-grootvader schreef ik ooit een gedicht over een fietstocht in Eindhoven. Ik fiets door een stad, voor mij zit een kind, in zijn haartjes speelt de wind, bij het verkeerslicht klinkt het: ‘Opa, groen!’, in zijn haartjes plak ik een zoen. / De weg terug was alsof we bergop maar wat bleek; de zon zat achterop. / Die dag fietsen met dat kind, van samen zingen, lachen en van alles vrij, die dag woont voor altijd in mij.’. Doe jij nog iets aan Vaderdag Wanda of … en ik weet wel waarom we in Groeningen zitten hoor!
WANDA: Vijftig bankjes al en nog steeds hebben we op veel bankjes níét gezeten. Wat mij betreft gaan we door met onze gezellige kletspraatjes in de regio. Wie nog tips heeft; laat het ons weten! Vijftig klinkt al als een lange samenwerking. Inderdaad vonden er verdrietige en leuke gebeurtenissen plaats. Daar praatten en schreven we over. Gedeelde smart is … Wat een prachtig gedicht heb je geschreven John, ik zie het tafereeltje voor me. Nog voordat ik moeder was fantaseerde ik al hoe leuk het zou zijn om met een kindje voorop te gaan fietsen. Het bleek zo leuk te zijn als in mijn fantasie. Tegenwoordig springen die lummels niet meer bij me op de fiets, ik zou omkiepen. Ik ben blij dat hun opa’s en oma’s ook altijd samen met ze konden gaan fietsen of andere leuke activiteiten ondernemen met hun kleinkinderen. Ouders en schoonouders zien genieten van hun kleinkinderen is echt heel fijn. Helaas is daar voor mijn vader een einde aan gekomen, maar ik ben dankbaar dat hij de jongens heeft zien opgroeien tot de mooie jongvolwassenen die ze nu zijn. Zelf bracht hij zijn jeugd door in Groeningen, op de boerderij achter ons, in het midden van de foto. Als hij begon te vertellen over Groeningen kwamen de sterkste verhalen naar boven. Prachtig vind ik het wanneer ik van bekenden uit die tijd nog verhalen over ons pap terug hoor. Vaderdag, het zal voor mij een dag zijn als alle andere, een dag waarbij ik altijd zeker even aan pap denk. Voor alle vaders, die het willen zijn, het bijna zijn, of niet meer hier zijn, wens ik momenten als die met een kind op de fiets toe.
