“Mama, ik ben wakkerrrrrrrrrr!” Toen puber nog een pubertje was, stond hij ‘s ochtends het liefst zo vroeg mogelijk aan ons bed luidkeels te roepen. Hartstikke gezellig vond hij het als de hele familie op een uitermate vroeg tijdstip wakker zou worden. Want, hé gezelligheid kent geen tijd. De gekste dingen verzonnen we om hem tot een schappelijker tijdstip in bed te houden. Een nachtlampje bijvoorbeeld met een timer. “Als het lampje uit is mag je komen!” vertelden we hem. Maar ja, volgens peuterpuber was het lampje vergeten uit te gaan of kapot. Ook probeersels met cijfers op wekkers werden verkeerd uitgelegd. Inmiddels zijn we een paar jaartjes verder. Toen de, inmiddels flink uit de kluiten gewassen, puber van een avondje chillen thuiskwam had ik een flashback naar deze vroegere tijden. Om acht uur die avond ervoor was hij vertrokken op zijn fiets, met een tas vol biertjes op zijn rug en een zak chips onder de snelbinder. Om half zes in de morgen klinken voetstappen op de trap. In mijn slaperige hoofd vol dromen hoor ik de deurklink van onze slaapkamer zachtjes naar beneden gaan, blote voetjes maken snelle pasjes op het laminaat. Twee warme zachte handjes wrijven over mijn wang en door mijn haar. Een lief hoog stemmetje roept luidkeels; mama, ik ben wakkerrrrrrrrrr! Ik schrik op uit mijn droom en hoor zware voetstappen een kamer in verdwijnen. Een stilte valt. Slapen kan ik niet meer. Na een half uurtje draaien overweeg ik naar zijn kamer te lopen en met mijn allerliefste hoge stemmetje in zijn oor luidkeels “Ik ben wakkerrrrrrrrrr!” te roepen. Maar nee, ik laat hem maar lekker slapen. Wanneer ergens rond het middaguur puberlief aan het ‘ontbijt’ verschijnt vraag ik naar zijn nachtelijke avonturen. “Wat was je vroeg -zei ze cynisch- thuis jongen, was het leuk?” “Ja mam,” zegt hij met een lieve krakerig donkere stem, “gezelligheid kent geen tijd!”
Meer berichten van Wanda schrijft
Er zijn van die mensen waarmee je opgroeit zonder ze eigenlijk echt te kennen. Je kent hun stemmen, hun gezichten, hun grappen, en toch zijn het wildvreemden. Zaterdagavonden i...
Verhalen, beelden en herinneringen Boxmeer/Arnhem – Op 10 oktober keren fotografen Hans Toonen en Hans Wientjens terug naar hun geboortedorp Boxmeer. In het Weijertheater blik...
“Ik ben een van de jongens” Boxmeer/Itta Bena, Mississippi, Verenigde Staten- Mississippi Valley State University schrijft geschiedenis: Nina Schiks is de eerste vrouw die dee...
Meer berichten
HutjeMutjeBoxmeer weer open! Zaterdag 6 december van 11.00 - 1600 uur gaan de deuren van mijn gezellige winkeltje weer open. Kom heerlijk snuffelen in een sfeervol kerstparadij...
DE SAXE.pdf KLIK op PDF voor meer INFORMATIE.
Van ex-partner naar co-ouder Cursus: leren vormgeven aan gedeeld ouderschap Tijdens deze cursus krijg je inzicht wat de impact van een relatiebreuk is op jezelf en jouw kind...
