Boxmeer- Zorgkinderen in de maatschappij laten staan zonder dat er sprake is van een wederzijdse vervreemding. Zorg en onderwijs hand in hand laten gaan. Zorgkinderen dicht bij huis naar school laten gaan. Dit zijn enkele doelen die Anneke Joren-Roelofs en Anja Raaijmakers voor ogen hadden toen zij stichting Lotta oprichtte en in 2017 startte met de Lottaklas in Jenaplan Kindcentrum Boxmeer.
In Topic door Wanda Laarakkers. Foto Suzanne Groenewegen.
Wanneer ik Jenaplan Kindcentrum binnenloop zie ik verschillende basisschoolleerlingen, in groepjes, rustig aan het werk. Door een vriendelijke medewerkster word ik begeleid naar de Lottaklas. Op de gang bij hun lokaal staan diverse zorghulpmiddelen. In de klas zitten jonge kinderen met een beperking samen met de juffen. De ruimte is gezellig aangekleed, met versiering en diverse speelhoekjes. Een kleine jongen bladert in een prentenboek, hij vertelt me over een hongerige beer. Een ander speelt met aangepast speelgoed. In een aangepaste stoel met voor zich een beeldscherm zit een blond meisje met twee staartjes; dit is Lotta. Naar haar is deze klas vernoemt.
Lotta werd geboren in 2013 met een meervoudige beperking en een forse ontwikkelingsachterstand. Anneke Joren-Roelofs, initiatiefneemster en directrice van de stichting is Lotta’s moeder. Anneke heeft, net als mede initiatiefneemster Anja Raaijmakers binnen een orthopedagogische dagbehandeling voor kinderen met een meervoudige beperking gewerkt. Op zoek naar opvang voor Lotta zochten de Groeningse Anneke en haar man een plek dichtbij huis, waar Lotta zich zou kunnen ontwikkelen samen met andere kinderen, met of zonder beperking, in een klas met ruim voldoende personele bezetting en een schools aanbod. Die bleek er niet te zijn. Dit was voor Anneke en Anja het moment om in actie te komen. In november 2017 kregen alle ideeën vorm, en werd de Lottaklas feestelijk geopend.
Stichting Lotta is een bijzondere klas in een gewone school, één van de initiatieven die gesteund worden door de NSKGK Samen naar School. Anneke: “We zijn meer dan hartelijk ontvangen hier op het Jenaplan Kindcentrum, vanaf dag één hebben we ons thuis gevoeld. We zijn echt een onderdeel van de school. Er zijn verschillende activiteiten die we gezamenlijk uitvoeren, vooral de creatieve vakken zoals muziek, handvaardigheid en gym, maar ook zijn we bij vieringen en kringgesprekken. Altijd is er een juf van de Lottaklas bij. We willen hier het goede van twee werelden samenvoegen. De kinderen leren bij ons dat niet iedereen hetzelfde wordt geboren. Van beide kanten kunnen ze van elkaar leren. Je ziet dat onze kinderen zich meer openstellen, ze zijn onderdeel van het geheel.” Elke maand is er een andere stamgroep aan de beurt met de Lottaklas samen te werken. Anja gaat in overleg met de leerkracht van de basisschool om te kijken wat ze voor elkaar kunnen betekenen. De leerlingen helpen met knutselen, zijn bij de gymles betrokken en lezen de kinderen voor. “Voorlezen voor onze kinderen vergt wat extra’s van de basisschoolleerlingen,” vertelt Anneke, “Ze moeten een boek tot leven brengen om onze kinderen te prikkelen. Het is mooi om te zien hoe zij zelf met ideeën komen hoe dit voor elkaar te krijgen. Ze leren al heel jong te accepteren dat niet iedereen hetzelfde is. Het maakt echt verschil, er ontstaat zorgzaamheid.”
Elk kind kan leren, als het maar ontwikkelingsstimulering en ‘onderwijs’ krijgt dat hij hem of haar past, is de visie van Stichting Lotta. Dit gaat in nauw overleg met de ouders. “We werken bewust niet met taxivervoer, we houden van persoonlijk contact met ouders of grootouders. Het is voor zowel ouders als ons een meerwaarde om persoonlijk te praten met en over een kind, en niet via een systeem of schrift. Daarnaast vinden ouders van een kind met een beperking het prettig om net als ieder ander op een schoolplein te staan, onder de mensen te zijn waar je vertrouwd mee bent,” vertelt Anneke, “Elk kind heeft zijn eigen leerdoelen. Soms is het belangrijk dat een kind leert traplopen, voor een ander het zindelijk worden of omgaan met prikkels. We investeren intensief in de dingen die het leven gemakkelijker maken, in samenwerking met ouders. Hierin zijn het afgelopen twee jaar sprongen gemaakt. Op een groep van zes kinderen staan drie juffen. Daarnaast werken we met vrijwilligers en stagiaires. Samen halen we het beste uit een kind. We geven ze eigen regie en een stem, ook al kunnen ze niet praten.”
Anneke laat me een ruimte zien waar een verrijdbare tovertafel staat. Drie kleuters van de basisschool en een meisje uit de Lottaklas hebben de grootste lol. Hun handjes zoeken de verschillende kleuren die op de tafel geprojecteerd worden. “Deze tafel hebben we aan kunnen schaffen dankzij een gift van één van onze sponsoren. Dit kan niet aangeschaft worden van zorggeld. Zo konden we ook al een snoezelbed kopen, we zijn blij met mensen die ons een warm hart toedragen,” aldus Anneke.
Samen naar School-klassen ontpoppen zich steeds meer in steden. Maar ook in dorpen zijn ze van veel waarde. Vandaar dat stichting Lotta een tweede klas gaat openen. Medio 2020 zal een tweede Lottaklas worden geopend in Mill. “Het is zo’n succes, het zou jammer zijn als we dit níet zouden doen,” vertelt Anneke. “We kunnen zo een groter gebied bedienen. Het biedt ook mee stabiliteit en mogelijkheden, zo kunnen we materialen uitwisselen zodat de kinderen geprikkeld blijven. Ons doel is kleinschalig te blijven en nauw betrokken te blijven bij de processen. In onze visie staan deze kinderen straks samen in de maatschappij zonder dat er sprake is van een wederzijdse vervreemding. Bijzondere kinderen worden steeds meer gewoon en gewone kinderen worden steeds meer bijzonder!”
Als ik het schoolplein verlaat zegt een jong meisje: “Je moet wel even de poort dichtmaken, anders gaan de kleine kinderen eruit.” Ik doe wat ze vraagt. Wat geweldig te zien hoe goed hier voor elkaar wordt gezorgd.
