Boxmeer- In 2019 en 2020 herdenken we het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog, 75 jaar geleden. In DeBok werden al verschillende verhalen geplaatst van veteranen uit de gemeente Boxmeer. Maar veteranen zouden hun werk niet kunnen doen zonder een thuisfront dat achter hen staat. Moeder en dochter Nel en Nikky Hendriks vertellen hoe het is om vrouw/vriendin van een veteraan te zijn.
Door Wanda Laarakkers in DeBok
Nikky (28) was twee jaar en broer Joey vier, toen vader Johan op uit zending ging voor zes maanden. Nel (60): “Ik hing een foto van hem in de kamer zodat de kinderen hun vader zouden blijven herkennen. In de eerste maand ging direct alles mis. Een lekkage in het dak, Nikky viel van de trap, de auto ging stuk, dingen die ik alleen moest oplossen. Contact hadden we via briefwisseling, ik schreef dagboeken vol. Af en toe belden we, onze telefoonrekening was eens 750 gulden.”
Jaren later kreeg Nikky verkering met Guus, sergeant bij het Korps Mariniers. “Als ik de dagboeken terug lees van mijn moeder dan realiseer ik me dat contact leggen nu, dankzij wifi, gemakkelijker is.” Hoe vaak en lang Guus weg is wisselt. “Hij was bijvoorbeeld negen maanden naar Aruba en bijna vier maanden naar Irak. Het afscheid is altijd moeilijk, maar ook de terugkomst is lastig. Je runt alleen het huishouden, en gaat je eigen gang. Als hij thuis is ‘moet’ je verantwoording afleggen.” Nel beaamt dit: “Je ritme wordt weer omgeswitchte, maar je bent vooral blij, waardeert het dat je samen dingen kunt doen.” Nikky: “Het is lastig overal alleen naar toe te moeten. De feestdagen alleen doorbrengen is het moeilijkste. Ook al zit je met een kamer vol mensen, het gemis is er toch. Als we contact hebben is dit niet iets waar we het steeds over hebben. We praten liever over dagelijkse dingen. Hij heeft er niks aan als ik zit te huilen.”
Naast het gemis kent het thuisfront ook angstige momenten. Nel: “Op het journaal zag ik allerlei beelden die me bang maakte. Ik kon altijd een speciaal telefoonnummer van defensie bellen als ik vragen had en er waren thuisfrontdagen dat was fijn.” Uitleggen aan mensen hoe het voelt als je partner ver en lang van huis is in oorlogsgebied, is lastig aldus moeder en dochter. Nikky: “Daarom is het fijn dat mijn moeder hetzelfde heeft meegemaakt. Bij haar kan ik mijn verhaal kwijt, ze weet wat ik voel.”
De dames bezoeken regelmatig met hun wederhelft het Boxmeerse veteranencafé. “Ze snappen daar precies waar je over praat. Je ziet ook dat het de mannen wat oplevert. Ze krijgen er een stukje waardering. Het is een fijne plek waar iedereen, zowel de veteranen, als partners, op een luchtige manier hun verhaal kwijt kan. Als thuisblijver is het belangrijk te luister naar elkaars verhalen, en ben eerlijk over je gevoelens. Zorg dat je jezelf bezig kunt houden, en zoek steun in je eigen netwerk.”
Een half jaar is maar een korte periode in een mensenleven, een korte periode kan je een mensenleven lang bijblijven.
