De dag begon goed, het tempo zat er aardig in. Bij Mook kwam nog een oude herinnering naar boven van mijn voormalig werkgever Peutz. Daar gingen we met collega’s in de pauze een stuk van de route lopen. Wat mij opviel is dat er een stuk van het wandelpad onder constructie was en was dus afgezet.
Totdat ik last kreeg van vastzittende kuitspieren en bij Mook mijn kuiten heb laten insprayen met een soort paardenmiddel. Daar ging ik hard van lopen tot aan Gennep. In Milsbeek heb ik nog mijn oude buren gezien en een kop koffie gedronken. Vanwege de AVG moet ik toch aan iemand actieve toestemming vragen aan de buurvrouw, dus buurman Jos is de klos. Verderop heb ik een kaarsje laten branden in de kerk.
Na een kort pitstop bij een kennis thuis in Ottersum kwam ik nog een oude gitaarmaat tegen met zijn vriendin. Geheel onverwacht! Zo kom je leuke ontmoetingen tegen onderweg. Het volgende stuk terug naar Milsbeek is slopend. Geen wonder dat dit de zwaarste dag van de Vierdaagse wordt bestempeld! Er is een stuk niks over het warme asfalt totdat je rechtsaf slaat richting de Zevenheuvelweg. En ja hoor, Clean Pete kwam ik weer tegen.
Het heuvelachtig gebied van Groesbeek is slopend. We hebben langs de militaire colonne (in opleiding) gemarcheerd om het tempo bij te benen. Vandaar de reden dat wandelaars de Nijmeegse Vierdaagse 1 keer doen en daarna nooit meer… of het wordt een verslaving om dit ieder jaar te doen.
Nu mocht ik toch echt een bezoek gaan doen aan het Rode Kruis: een massage en daarna 2 blaren prikken. Dan mogen jullie lekker toch gaan meegenieten van de foto! Het deed wel pijn, maar zonder de masseur en verpleegster had ik die dag niet gered. Waarvoor heel veel dank!
Het stuk van Berg en Dal tot aan Nijmegen is 1 groot feest met bandjes. Moest helaas wat haasten en had dus niet genoeg tijd. Ik voelde de druk en moest tempo maken om op tijd te komen. Gelukkig was er Renée met wat wijze raad. Dat heeft mij geholpen om wat energie te sparen.
Bij Hengstdal was het een groot feest met studenten en free hugs die ik helaas niet kon ontvangen door tijdsdruk. En wie kwam ik daar later tegen in Nijmegen-Oost:
onze eigen Erik Hendriks van MijnBuurtje met zijn vrouw.
Team Let’s Go zat mij aan te moedigen via een geluidsfragment op WhatsApp waar zij iedere dag onder de boom op mij zaten te wachten. Om 16.45 u kwam ik uiteindelijk binnen en dat is een kwartier voor tijd (oef).
