Boxmeer – Voor iedereen, van jong tot oud, en van prestatieve tot recreatieve hockeyers, biedt Mixed Hockey Club Boxmeer volop mogelijkheden. Ook mensen met een beperking zijn van harte welkom. Al twintig jaar maakt het G-team, met haar enthousiaste spelers en begeleiders, deel uit van de club, als één grote, gezellige familie.
Door Wanda Havens in DeBoK
“G-Hockey bij MHC Boxmeer is veel meer dan alleen hockey”, vertelt Moniek Molmans (23). Sinds zes jaar is zij een vaste begeleider van het G-Hockeyteam. “Het gaat bij dit team niet alleen om de sport; het is ook een plek waar ze hun vrienden ontmoeten. Iedereen hoort erbij en ze mogen helemaal zichzelf zijn.” Moniek stond zelf vanaf haar vierde jaar op het hockeyveld. Toen ze zes jaar geleden gevraagd werd om keer in te vallen als begeleider van het G-team, waarin haar zus speelde, aarzelde ze niet. “Ik ben niet meer weggegaan, ik vond het hartstikke leuk. Suzanne Weren, Bo van Duuren en ik zijn tegenwoordig de vaste begeleiders.”
Elke maandag komen de veertien spelers van het G-team naar de hockeyvelden van Boxmeer voor een training. “De spelers komen behalve uit Boxmeer uit de hele regio. Hun leeftijd ligt tussen de twintig en veertig jaar. Elk jaar wordt het team groter. Voordat de training begint heb ik al een stuk of tien knuffels gehad, zo enthousiast zijn de jongens en meiden dat ze het veld op mogen. Tijdens de trainingen doen we veel bekende oefeningen, en soms proberen we wat nieuws uit.”
Behalve de keeper heeft niemand een vaste plek in het veld. “Elke speler heeft zijn eigen kwaliteiten, we willen iedereen zijn eigen successen laten ervaren. Het is altijd goed. De keeper blijft in de goal, want volgens eigen zeggen is hij de beste van de wereld, en daar ben ik het absoluut mee eens. Afgelopen seizoen werden we kampioen, dat is natuurlijk een hele beleving voor het team. Volgend jaar gaan we een poule hoger spelen, dat is leuk omdat we dan tegen andere teams spelen.”
Na een training of wedstrijd komt Moniek voldaan thuis. “De teamleden laten me lachen. Onderling vormen ze een vriendenteam, maar Suzanne, Bo en ik zijn ook bevriend met ze geraakt. Voor ons als begeleiders is het belangrijk flexibel te zijn, goed luistert en het gevoel geven dat de spelers gehoord worden. Het G-team is inmiddels echt een onderdeel van de club en soms spelen we wel eens samen met een ander team. Van beide kanten komen daar positieve reacties op, iedereen mag erbij horen. Sowieso zijn de spelers bloedfanatiek. In de zomerstop krijgen we regelmatig appjes met de vraag wanneer we weer gaan beginnen.”
