JOHN: ’We zitten hier letterlijk ‘voor’ de herfst Wanda. Het is mijn favoriete seizoen. Wanneer ik er vanuit ga dat ik de 90 haal, wat nergens op gebaseerd is, heb ik de herfst van mijn leven al achter me en ben ik aan het winteren, aan mijn laatste seizoen bezig. We gaan het zien. Hoop alleen dat het geen strenge winter voor me wordt. Ik heb wel zin in die winter. Hoop dat ik mijn jongste kleinzoon minstens 20 mag zien worden. Twee weken terug was ik bij de afscheidsdienst voor een 90-jarige vader en hoorde daar twee zonen bewogen en in eerlijke taal afscheid nemen. Helaas, althans voor mij, kwam het lied Pappa van Stef Bos ook voorbij. Vooropgesteld; ik vind het een prachtig lied, als Stef Bos het zingt, maar je zult maar uitvaartleider zijn en het voor de 250e keer moeten aankondigen én aanhoren Ik moet me altijd inhouden om niet gaan te scanderen: ‘PAPPA! PAPPA.’ Ik ben al vanaf mijn 9e vaderloos, wat mij niet zielig maakt. Zoals de herfst mij ook niet treurig maakt. Ik geniet er van. Schop als een kind zo blij de bladeren voor mij uit. Het liefst met mijn kleinkinderen in mijn kielzog. Als muziekliefhebber weet ik dat herfstliedjes vaak meer om de voorbije zomer gaan dan over de herfst. Cabaretière Brigitte Kaandorp heeft een cd met de titel ‘Als de herfst je overvalt.’ In het mooiste nummer, ‘Kom dan bij mij’ komt de zin 2x voorbij. Haar zou ik, het lied zingend, graag eens tegenkomen op een van mijn herfstwandelingen, alleen schenk ik haar, om uitbundig te proosten op het vallend en verkleurend blad, niet de rode wijn in waarover ze zingt maar mijn suikervrij drankje Bolero Orange. Overigens overvalt de herfst mij nooit. Die ze je toch aankomen…
WANDA: Ieder seizoen heeft zijn charmes John, ook de herfst. Al moet ik altijd weer even wennen aan de koudere dagen, ik geniet net als jij van het door de bladeren banjeren. Ook van het spotten van rood met witte paddenstoelen. Ik herinner me nog een magisch herfstmoment van de kleuterschool. Juffrouw Maria liet ons - in een gedimde kamer- prachtige herfstdia’s zien van paddenstoelen en kabouters. Dia’s zijn nu totaal uit de tijd, -óók ik ben aan mijn herfst begonnen John -, maar voor toen geweldig mooi. Het is gek hoe sommige pietleuterige momenten als deze in je herinnering blijven. Ik probeer de mooie herinneringen met me mee te nemen, ook die omtrent mijn overleden vader. Zijn winter kwam te vroeg. De herfst laat ons letterlijk zien dat je soms moet loslaten. Niet alleen mensen die overlijden, maar ook voor andere situaties. Het seizoen, het leven, jouw leven, verandert telkens. Soms is dat gemakkelijk, soms niet. Ik had vandaag een mooi gesprek, over het leven weer oppakken als je iets zwaars overkomt. Diegene zei: “Wanda, je staat voorgesorteerd, het stoplicht staat op groen, vergeet niet af te draaien.” Mooie woorden, die me aanmoedigen om het leven positief tegemoet te wandelen. Ja, er is ellende, maar ook veel moois te zien en te beleven. De bladeren vallen, pakken dik liggen ze in het bos, maar er komen straks weer nieuwe. Zelfs in de donkerste dagen van het jaar bereidt de natuur zich stilletjes weer voor op nieuw leven. Proost op het leven John. Dat zal me een knalfeestje geven, ik met mijn suikervrije cola tegen jouw suikervrije Bolero Orange. Maar hé, het gaat om de kleine dingen. Geniet van de herfst, John!
